آموزش جامع نحوه یافتن غذا در طبیعت (هر آنچه که لازم است بدانید)

نکته اول اگر جایی در طبیعت گیر کردید این است که چیزی نخورید مگر اینکه بدانید آن ماده غذایی دقیقا چیست، به خصوص گیاهان. اگر نمی توانید آن را شناسایی کنید، آن را نخورید. شما باید حتما یک کتاب درباره شناسایی گیاهان بخوانید تا اطلاعات کافی داشته باشید، و اگر حوصله خواندن کتاب ندارید حتما تا دیر نشده دوره های آموزش بقا در طبیعت را تماشا کنید، در این مقاله چند نکته در مورد اینکه اگر در بیابان گیر افتادید چه بخورید و نحوه یافتن غذا در طبیعت آورده شده است.

هر آنچه که باید درباره یافتن غذا در طبیعت بدانید

اگر می خواهید در جنگل زنده بمانید، یافتن غذا و آب ضروری است. توت های جنگلی، قارچ ها و سایر میوه ها به راحتی از گیاهان و درختان جنگلی برداشت می شوند. برای وعده های غذایی بزرگتر، می توانید حیواناتی مانند ماهی، خرگوش و … را شکار کنند.

شما انواع مختلفی از غذاها را در جنگل پیدا خواهید کرد، از غذاهای کوچک مانند میوه تا وعده های غذایی بزرگتر مانند خرگوش. میوه ها ها و سبزیجات را می توان به راحتی چید، اما برای خوردن حیوانات باید بتوانید آن ها را شکار کنید.

یک سلاح شکاری مناسب مانند نیزه برای گرفتن حیوانات مورد نیاز است. یک مثال خوب صید ماهی است:

• ناحیه کم عمق یک دریاچه را پیدا کنید
• به سمت پایین به سمت آب نگاه کنید
• نیزه را محکم نگه دارید
• یک ماهی در حال عبور را نشانه بگیرید، و با سرعت نیزه را در ماهی فرو کنید

در حالی که سبزیجات و میوه های کوچکتر را می توان بلافاصله مصرف کرد، گوشت خام مانند ماهی و خرگوش باید ابتدا پخته شود، در غیر این صورت خطر آلودگی وجود دارد. آتش تنها پیش نیاز برای پخت و پز است

اگر غذای فراوانی دارید، می توانید برخی از مواد غذایی را برای بعد نگهداری کنید. با این حال، شما نمی توانید گوشت خام را ذخیره کنید و باید از قرار دادن گوشت برای مدت طولانی در آفتاب خودداری کنید. چون مگس ها غذا را آلوده می کنند و اگر آن را بخورید شما را بیمار می کند.

نحوه شناسایی مواد غذایی خوراکی در جنگل

افرادی که در کمپینگ های طولانی یا سفرهای بیابانی به سر می برند ممکن است به جستجوی غذای اضافی یا بقا در هنگام ماجراجویی در دنیای طبیعی باشند. در این مورد، شناسایی گیاهان خوراکی یک مهارت بالقوه نجات بخش است.

انسان فقط سه روز می تواند بدون آب زنده بماند، اما حدود 30 روز بدون غذا. بنابراین، اگرچه در شرایط بقا، یافتن غذا در طبیعت نباید اولویت اول شما باشد، اما اگر اوضاع وخیم شد، می‌تواند به شما کمک کند کالری اضافی دریافت کنید. در اینجا چند نکته برای مبتدیان وجود دارد که در هنگام جستجوی غذا در طبیعت باید بدانند.

1. به دنبال انواع توت های مناسب باشید. توت ها منبع خوبی از کربوهیدرات ها، فیبر و ویتامین ها هستند. انواع توت ها (آنهایی که خوشه های بسته بندی شده ای محکم دارند، مانند تمشک و توت)، 99 درصد شانس خوراکی بودن دارند. توت های آبی، سیاه و بنفش حدود 90 درصد احتمالا خوراکی هستند، توت های نارنجی و قرمز حدود 50 درصد خوراکی هستند، توت های سبز، سفید و زرد حدود 10 درصد خوراکی هستند و باید از مصرف آنها اجتناب شود حتما تست خوراکی بودن را که در پایین این مقاله درباره آن توضیح دادیم را انجام دهید.

2. چند حشره را بگیرید. حشرات هفت برابر بیشتر از گوشت چرخ کرده پروتئین دارند و صید آنها بسیار راحت تر از شکارهای بزرگ است. برخی از حشرات ایمن برای مصرف عبارتند از کرم خاکی، مورچه (اول بجوشانید؛ از مورچه های قرمز مصرف نکنید)، جیرجیرک و ملخ (ابتدا پاها و بال ها را ببرید).

3. سبزی های خوراکی را پیدا کنید. بسیاری از گیاهان وجود دارند که برای مصرف بی خطر هستند. جدای از میوه ها و سبزیجات واضح، علف های هرز خوراکی زیادی وجود دارد مانند: قاصدک، شبدر و… وجود دارد. پیازهای وحشی نیز گاهی در دسترس هستند، اگرچه شناسایی آنها دشوار است. اما اگر شبیه پیاز باشد و مزه آن شبیه پیاز باشد، پیاز است.

4. برخی از گیاهان ممکن است توسط اگزوز خودرو، روغن، سرب یا سایر مواد آلوده شوند. به عنوان یک جوینده، باید از مناطقی که در معرض بسیاری از عناصر مصنوعی قرار گرفته اند یا با علف کش ها یا آفت کش ها پوشانده شده اند، فاصله بگیرید.

5. با گیاهان سمی رایج آشنا شوید. در حالی که تمایز بین قارچ های خوراکی و قارچ ها یا توت های سمی می تواند دشوار باشد، برخی از گیاهان سمی اساسی وجود دارند که همه باید بتوانند آنها را بشناسند مانند توت هالی و شوکران سمی. همچنین باید بتوانید سایر گیاهان سمی مانند بلوط سمی، پیچک سمی و سماق سمی را بشناسید. همه این گیاهان حاوی یک ماده شیمیایی به نام اوروشیول هستند که روغنی است که می تواند باعث درماتیت تماسی شود و به سختی از روی پوست شما پاک شود (بنابراین، بثورات طولانی مدت در معرض این گیاهان قرار می گیرند).

5 ویژگی گیاهان سمی

بسیاری از ویژگی های مختلف در گیاهان سمی وجود دارد که می تواند آنها را حتی بدون راهنمای صحرایی به راحتی قابل شناسایی کند. در اینجا چند ویژگی وجود دارد

1. شیره شیری: شیره شیری یا لاتکس ماده ای است که در صورت ترک خوردن یا شکستن از شاخه ها یا ساقه های گیاه خارج می شود. این می تواند باعث تحریک پوست یا سایر واکنش های آلرژیک قوی شود.

2. موهای ظریف و خارها: موهای ریز و خارها معمولاً نشان دهنده این است که یک گیاه مکانیزم دفاعی برای دفع شکارچیان دارد. بیشتر این موها وقتی پوست این گیاهان را لمس می کنید، نوعی احساس سوزش ایجاد می کنند.

3. خوشه های گل چتری شکل: اکثر گیاهانی که گل های چتری دارند سمیت بالایی دارند و باید از آنها پرهیز کرد.

4. برگ های مومی: همچنین به عنوان کوتیکول شناخته می شود، “موم” روی برگ ها یک لایه محافظ است که به گیاهان کمک می کند آب را حفظ کنند، اما گاهی اوقات می تواند نشان دهد که نوع خاصی از سبزه گیاهی سمی است و خوردن آن ایمن نیست.

5. قارچ: برخی از قارچ‌ها ممکن است خوراکی باشند مانند قارچ مورل، قارچ صدفی اما باز هم باید احتیاط کنید. قارچ‌هایی را که نمی‌توانید با اطمینان کامل شناسایی کنید، نخورید، زیرا می‌توانند سمی باشند.

نحوه شناسایی گیاهان خوراکی

غذاهای موجود در طبیعت می تواند در مواقعی که ذخایر غذایی شما تمام شود به شما کمک کند، اما باید دقیقا بدانید چه چیزی برای مصرف بی خطر است بعد به دنبال یافتن غذا در طبیعت باشید. برای این کار می توانید تست خوراکی انجام دهید. در اینجا یک تجزیه و تحلیل سریع از آزمایش خوراکی برای گیاهانی که در طبیعت پیدا می کنید آورده شده است.

1. به دنبال شایع ترین صفات سمی باشید. قارچ ها و گیاهانی با شیره شیری، موهای ریز، خارها، دسته گل های چتری شکل یا برگ های مومی را حذف کنید.

2. آزمایش پوستی انجام دهید. تکه ای از گیاهی را که می خواهید بخورید بردارید و روی ساعد داخلی یا لب بیرونی خود بمالید. 15 دقیقه صبر کنید.

3. تست چشایی انجام دهید. اگر در مرحله قبل واکنشی نشان نداد، همان قسمت گیاه را بچشید و پنج دقیقه دیگر صبر کنید.

4. تست چشایی بزرگتر انجام دهید. اگر طعم تلخ، طعم صابونی یا احساس بی حسی ندارید، اندازه یک قاشق چایخوری از همان قسمت گیاه را بردارید و به مدت پنج دقیقه بجوید و مرتباً بزاق اضافی را بیرون بیاورید. قورت دهید، سپس هشت ساعت صبر کنید.

5. مقدار کمی بخورید. اگر هنوز هیچ مشکل گوارشی ندارید، یک قاشق غذاخوری از همان قسمت گیاه را بخورید و هشت ساعت دیگر صبر کنید. اگر باز هم علائمی نداشتید، می توانید آن قسمت از گیاه را یک خوراکی در نظر بگیرید.

6. اقدامات احتیاطی را انجام دهید. هنگام جستجوی گیاهان وحشی خوراکی از عقل سلیم خود استفاده کنید. برخی از گونه‌های خوراکی گیاهان شباهت‌های سمی دارند یا ممکن است توت‌های خوراکی اما ساقه‌ها و پوست سمی داشته باشند (مانند سنجد). پس همه قسمت های گیاه صرفاً خوراکی نیستند. قبل از مصرف کل گیاه، قطعات را به طور جداگانه آزمایش کنید